Εξομολογηση

Μερικές φορές ,όσοι έχουν την τύχη βέβαια, γνωρίζουμε άτομα που μας επηρεάζουν είτε θετικά είτε αρνητικά..Εγώ είμαι ένας από τους τυχερούς,παρόλο που πολλές φορές το αμφισβητώ. Πριν από 2 χρόνια γνώρισα μια κοπέλα μέσω ενός γνωστού ισοτόπου. Με τον καιρό μιλούσαμε 'ολο και περισσότερο κ΄ κάποια στιγμή έχοντας μια κοινή γνωστή αποφασίσαμε να βγούμε.Τα πράγματα κατελήξαν σε μια πρωτογνωρη εμπείρια για μένα που ο κόσμος αποκαλεί "έρωτα" κάτι που εγω ως έφηβος ποτέ δεν είχα σκέπτει να αναζήτησω. Τολμώ να ομολογισω οτι με αλλαξε ριζικα η σχέση μου με το ατομο αυτο, οπως ειπα γνώρισα τον ερωτα μετα την αγαπη και στο τελος τον πονο ενος αδοξου χωρισμου πραγμα το οποιο με προβληματιζει ακομα και τωρα. Μου πηρε αρκετο καιρο για να βρω παλι τον ερωτα περασα απο πολλες κενες σχεσεις αναζητοντας την συπληρωση του κενου που ειχα μεσα μου.Κανενα αποτελεσμα ομως.Μεχρι ομως να βρω η' καλυτερα να με βρει για αλλη μια φορα ο ερωτας! Στην αρχη ημουν τρομοκρατημενος διοτι φοβομουν μηπως συνεχισω ασυναισθητα την αναγκη για αντικατασταση της παλιας μου συντροφου,προς δικη μου εκπληξη αντιληφθικα οτι ο ερωτας εχει αλλη αισθηση απο συντροφο σε συντροφο. Πιστευα πως ποτε δεν θα νιωσω το ιδιο και ισως δεν νιωσω ποτε ξανα,αυτο ομως τελικα δεν αναιρει οτι μπορεις να νιωσεις κατι πολυ δυνατο κατι.. κατι που αξιζει να περιμενεις 4 μηνες για να δεις οταν θα εισαι για αλλη μια φορα πισω στην χωρα σου.. κατι που θα κανει την καρδια σου να σκυρτησει σε αρυθμους χτυπους. Αυτο το κατι που λησμωνεις κ σκεφτεσαι καθε φορα που νιωθεις μοναξια σε ενα αποξενομενο τοπο ειναι τελικα ενα προσωπο,μια αγκαλια ενος ατομου που θα σε κανει να νιωσεις ζεστασια ακομα και στην πιο κρυα νυχτα του χειμωνα.Ενα "ΦΩΣ" μεσα στην σκοτεινη πραγματικοτητα που αντιμετωπιζεις καθημερινα! Που σε καθε λεξη που βγανει απο το μυαλο σου παραλληλα κυλαει ενα δακρυ απο τα ματια σου.. Τελικα δεν ξερω τι ειναι ποιο δυσκολο το οτι εχω μετοικισει στην Αιθιοπια η' το οτι δεν σε εχω πλεον διπλα μου?